Od kilku dni oczy wszystkich skierowane są na południe Polski. Bezlitosny żywioł odbiera życia, dobytki i bezcenne poczucie bezpieczeństwa, a w naszych głowach pojawia się tylko jedna myśl - jak pomóc ofiarom powodzi? Sytuacja wciąż jest dramatyczna, a poszkodowanymi są także nasi Podopieczni - dzieci zmagające się z niepełnosprawnościami i chorobami zagrażającymi ich życiu lub zdrowiu.

Jedną z ofiar powodzi jest nasz Podopieczny, Luca, zmagający się z mózgowym porażeniem dziecięcym oraz jego najbliżsi. Rodzina mieszka w Lądku Zdroju i od soboty (14.09.2024 roku) nie ma dostępu do wody czy gazu. Nasz Podopieczny jest osobą leżącą, jest pieluchowany i karmiony dojelitowo, a koszmar, z którym przyszło zmierzyć się jego samotnej mamie jest wręcz nie do opisania… Straszna jest myśl, że mama przez łzy cieszy się, że nie musi w tym momencie martwić się chociaż o jedzenie dla syna.

Niestety nie jest to odosobniona historia. W podobnej sytuacji znalazło się bowiem wiele dzieci, które teraz mierzą się nie tylko z chorobą, ale także z namacalnym strachem o najbliższą przyszłość. Kilkoro naszych Podopiecznych znalazło się w sytuacji tragicznej, zostali ewakuowani, są bezpieczni, ale mieszkania, jeśli będzie można do nich wrócić, będą do remontu i brakować będzie podstawowych rzeczy.

Opuszczenie domów, brak dostępu do mediów, LEKÓW, środków higieny, wody i żywności, a także życie w niewyobrażalnym stresie jest dla nich traumatyczną rzeczywistością. Mimo to bardzo trudno jest im prosić o pomoc. Potrzebują przedmiotów często bardziej wyspecjalizowanych niż pozostali powodzianie dlatego, że cokolwiek by się nie stało, dzieci nie mogą przerwać leczenia i rehabilitacji.

Wspólnie pomóżmy naszym Podopiecznym, poszkodowanym przez powódź i sprawmy, żeby w ich sercach zagościło, chociaż odrobinę spokoju. Środki zebrane na zbiórce zostaną wykorzystane do zakupu przedmiotów pierwszej potrzeby - leków, pieluch, wody, żywności, ubrań czy artykułów higienicznych, jak również artykułów AGD oraz na pomoc w remontach i zakupie wyposażenia mieszkań.

Prosimy pokażcie chorym dzieciom i ich najbliższym, że nie są sami. Wspólnie stańmy się dla nich iskierką, tak bardzo potrzebnej teraz, nadziei.